Οι υποχρεώσεις είναι ένα μεγάλο μέρος της καθημερινότητάς μας. Από μικρά παιδιά μάθαμε ότι πρέπει να πηγαίνουμε στο σχολείο, να κάνουμε τις δουλειές του σπιτιού, να είμαστε στην ώρα μας στο μάθημα, ή ακόμα και κάθε Κυριακή στην εκκλησία. Σίγουρα, είναι καλό και χρήσιμο να έχουμε πειθαρχία στη ζωή μας. Δεν είναι τα πάντα εύκολα και ευχάριστα. Πολλές φορές πρέπει να κοπιάσουμε αν θέλουμε να πετύχουμε κάτι, όπως ένας αθλητής κουράζεται ώστε να πετύχει τον στόχο του.
Για κάποιον που έχει αφιερώσει τη ζωή του στον Χριστό, τέτοιες δραστηριότητες μπορεί επιπλέον να είναι η μελέτη της Αγίας Γραφής, η μαθητεία, η διδασκαλία, η υπηρεσία στους αδελφούς και στον πλησίον και κάθε είδους διακονία μέσα στην εκκλησία. Όλα αυτά όμως, δεν είναι καλό να τα κάνουμε αναγκαστικά, με το ζόρι, σαν κάποιος να μας απειλεί. Ας φανταστούμε μια εκκλησία όπου όλα γίνονται με αυτόν τον τρόπο, με βαριά καρδιά, σαν κάποια αγγαρεία, χωρίς αγάπη. Τι έργο θα έχει άραγε; Τι μαρτυρία θα δίνει στον κόσμο; Ποιον θα τραβήξει στον Χριστό; Ο απόστολος Πέτρος παρακαλεί με επιστολή τους πρεσβύτερους της εκκλησίας «να ποιμάνουν το αναμεταξύ τους ποίμνιο του Θεού, επιβλέποντας όχι αναγκαστικά, αλλά εκούσια», με δική τους θέληση δηλαδή (Α΄ Πέτρου 5:2). Ας είμαστε κι εμείς έτσι όταν υπηρετούμε ο ένας τον άλλο και τους αδελφούς μας. Ας σκεφτούμε πόσο απελευθερωτικό είναι αυτό, το να μην εργαζόμαστε αναγκαστικά, αλλά να υπηρετούμε τον Θεό από ψυχής, ως ελεύθεροι εν Χριστώ.
Ίσως κάποιοι να βλέπουμε στη ζωή μας ότι δεν είμαστε τόσο πρόθυμοι όσο θα θέλαμε. Ίσως μας είναι δύσκολο να περπατήσουμε το δεύτερο μίλι που ο Κύριος μας καλεί. Ας μην απογοητευόμαστε όμως. Όταν υπήρξε ανάγκη για οικονομική βοήθεια προς την εκκλησία της Ιερουσαλήμ, ο απόστολος Παύλος προτρέποντας τους Κορίνθιους να βοηθήσουν, έγραψε: «Kαι σ’ αυτό, γνώμη δίνω· επειδή, αυτό συμφέρει σε σας, που από πέρυσι αρχίσατε, όχι μονάχα να κάνετε, αλλά και να θέλετε.» (Β΄ Κορινθίους 8:10). Υπήρχε λοιπόν η αύξηση της συναίσθησης της ευθύνης των Κορινθίων έναντι των αδελφών τους που έπασχαν, η οποία τους είχε οδηγήσει να θέλουν να ενδιαφέρονται για αυτούς. Παρακάτω διαβάζουμε ότι ο Θεός ήταν αυτός που έδινε στην καρδιά του Τίτου το ενδιαφέρον για τους Κορίνθιους και ότι αναχώρησε για αυτούς με δική του προαίρεση (Β΄ Κορινθίους 8:16-17). Ας πάρουμε λοιπόν θάρρος, έχοντας στο νου μας τα λόγια του Ιησού: «Τα αδύνατα για τους ανθρώπους είναι δυνατά για τον Θεό.» (Κατά Λουκάν 18:27). Τέλος, ας επιμείνουμε στην προσευχή, ζητώντας από τον Θεό να βάλει αυτήν την προθυμία στις καρδιές μας και ξέροντας ότι αν ζητάμε κάτι σύμφωνα με το θέλημά του μας εισακούει και θα μας το δώσει (Α΄ Ιωάννου 5:14-15).
«επειδή, ο Θεός είναι που ενεργεί μέσα σας και το να θέλετε και το να ενεργείτε, σύμφωνα με την ευδοκία του. Όλα να τα κάνετε χωρίς γογγυσμούς και αμφισβητήσεις· για να γίνεστε άμεμπτοι και ακέραιοι, παιδιά τού Θεού, χωρίς ψεγάδι, μέσα σε μια γενεά στρεβλή και διεστραμμένη· ανάμεσα στους οποίους λάμπετε σαν φωστήρες μέσα στον κόσμο» (Φιλιππησίους 2:13-15)